منشاء اعمال ضد انسانی اخیر حکومت اسلامی

تخریب آرامگاه توماج نماد ملی مردم ترکمن، 27 سال پس از قتل ناجوانمردانه او توسط جکومت اسلامی علاوه بر اینکه آگاهی و هراس عوامل حکومتی از جای داشتن توماج در قلب مردم ترکمن را نشان می دهد، از جمله نشانه ای است از وضعیت بحرانی جدیدی که حکومت اسلامی با آن دست به گریبان است!

چرا هیات حاکمه به چنین اقدامات ضد انسانی دست می زنند و هدف آنان از این رویکرد چیست؟

اگر به فاصله کوتاهی پس از اقدام یاد شده، بی حرمتی کفتاروار به مزار شاملو شاعرفقید و عدالت خواه کشورمان پیش نمی آمد می شد فکر کرد که این عمل عرض اندام " مرکز" و برخورد جناح امنیتی – نظامی حاکم به یکی از ملیت های کشورمان در راستای گفته علی یونسی وزیر اطلاعات سابق رژیم مبنی بر اینکه چالش آینده حکومت اسلامی ملیت ها خواهد بود، است.

وقتی این اقدامات غیر انسانی را در کنار هجوم روزانه عوامل رژیم به دانشجویان مبارز، روشنفکران معترض، کارگران، جوانان و زنان کشورمان که با مطالبات گوناگون خود عرصه را برحاکمان تنگ کرده اند در نظر می گیریم ابعاد گسترده وضعیت بحرانی کنونی حکومت اسلامی را مشاهده می کنیم. از خلال گفته های عناصر هیات حاکمه نیز به روشنی دیده می شود که با همه توان و ترفندهای خود تلاش می کنند که از مهلکه ای که در آن گرفتار آمده اند نجات یابند. حتی تلاش مخفیانه چندین ساله برای دستیابی به سلاح اتمی نیز علنا جهت حفظ نظام اسلامی اعلام می شود.

واقعیت این است که حکومت اسلامی به عنوان رژیمی ناهمخوان با عصر کنونی، در عرصه های داخلی و خارجی با چالش های بسیار جدی دست به گریبان است و حاکمان وضع خود را ناپایدار و متزلزل می بینند.

در عرصه خارجی جاه طلبی های اتمی هیات حاکمه، اعمال تروریستی و حمایت از تروریسم بین المللی و کارشکنی در روند صلح خاورمیانه و ... در یک روند چندین ساله آن را به مرحله ستیز با جامعه متمدن جهانی کشانده و در انزوا قرار داده است؛ به طوری که تغییر رفتار و در غیر این صورت تغییر رژیم در دستور کار آن ها قرار گرفته است. در این عرصه رژیم با وجود شعارهای پر طمطراق و تهدید غرب از طریق کمک های مخفی و علنی به گروه ها و کشورهای تروریستی ، گاهی علنی و اساسا در پشت پرده و در تماس های محرمانه عاجزانه از قدرت های بزرگ تضمین ماندگاری خود در قدرت را درخواست می کند و حاضر است برای آن چوب حراج به منابع غنی و سرشار کشورمان بزند.

در عرصه داخلی سیاست های بی خردانه و تبعیض آمیزرژیم اسلامی طی سال های گذشته و عدم پاسخ گویی به مطالبات نسل جدید، سبب تضعیف پایگاه اجتماعی و نهایتا به زیر سوال رفتن مشروعیتش شده است. رژیم تنها شعار عدالت اجتماعی سر می دهد و عملا ناتوان از پاسخ گوئی به مطالبات برحق مردم است. از این رو خود را در حلقه محاصره اکثریت مردم به ویژه ملیت های محروم نگه داشته شده کشورمان می بیند و بنا براین هر چه بیشتر بر نیروهای امنیتی و نظامی متکی شده است. به روی کار آمدن جناح حاکم کنونی نیزعملا پایان چرخه تغییرچهره ها درحکومت است که برای حفظ فرمان روائی خود بر مردم ایران، تا کنون به کار گرفته است.

تعیین اکثر مقامات درجه یک یا حتی درجه دو کشوری از میان افراد امنیتی نظامی مورد اعتماد ولی فقیه و امتحان پس داده در خیانت وجنایت از جمله در ترکمن صحرا، حاکی از پیش بینی اعتراضات مردمی توسط سردمداران حکومتی و تصمیم آنان برای کنترل و سرکوب مردم است. این حرکت ها در مناطقی از کشورمان که حقوق ملی آنها پایمال شده است به بهانه واهی تجزیه طلبی توجیه میشود. هدف اصلی سفرهای فریبکارانه احمدی نژاد دست نشانده خامنه ای و سپاه پاسداران به مناطق مختلف کشورجدا از اهداف تبلیغاتی با دادن وعده های تو خالی، اساسا سازماندهی اقدامات پیشگیرانه و حفظ آمادگی برای آینده تاریکی است که خود را درانتظار آن می بینند.

هدف حکومت اسلامی از اقدامات فاشیستی و ضد انسانی یاد شده در داخل کشور که به تازگی مقابله با " بد حجابی" هم بدان افزوده شده است اساسا برای قدرت نمایی و انحراف افکار عمومی از اختلافات جناح های گوناگون حکومتی و تمهیدات و رویکرد هایی است که در این مرحله برای حفظ خود به کار می گیرد. به عنوان مثال کرنش هیات حاکمه در برابر آمریکا که دائما آن را شیطان بزرگ نامیده است و هر گونه گفتگو با آن را مذموم دانسته است و یا بذل و بخشش های علنی و غیر علنی به حماس و سوریه و.. امری نیست که از نگاه هشیار مردم رنج دیده و به غارت برده شده کشورمان مخفی بماند.

به گفته بسیاری از صاحب نظران سیاسی رژیم حاکم بر ایران در بحرانی ترین وضعیت دوران حیات خود به سر می برد. اقداماتی نظیر آنچه که بدان اشاره رفت نه نشانه قوت حکومت بلکه حاکی از درماندگی آن است. آشکارا شاهد آن هستیم که اکثریت مردم ایران به حکومت اسلامی باور ندارند و از این رو علیرغم همه تمهیدات رژیم، هر روزه در راه خواست های به حقشان با روش های گوناگون عمل می کنند و از پای نمی نشینند.

30 فروردین 1385

م. حکیم