غاصبان زمین های ترکمنصحرا اینبار در روستای اوقلی دفه!

بنا به اخبار رسیده از منطقه ترکمنصحرا که در نشریه صحرا انعکاس یافته است روز یکشنبه اخیر شخصی به نام ج-ص که ظاهرا مدیر عامل و صاحب شرکتی بنام " کاوش کشاورز" می باشد در حالیکه مجوز احداث مرکزی برای پرورش ماهی را از اداره منابع طبیعی استان در دست داشته با اکیپی از ماشین آلات حفاری وارد روستای اوقلی دفه می شود. گویا یگان ویژه نیروی انتظامی و فرماندهی گروهان منطقه و برخی از مقامات حکومتی نیز ایشان را همراهی می نموده اند. بسیج چنین اکیپی منسجم و برنامه ریزی شده بدین معنی می باشد که آنان از عکس العمل مردم روستا هراسان بوده اند و امکان اینکه مقاومت هایی صورت پذیرد را پیش بینی نموده بوده اند.
حمایت جانبدارانه مقامات محلی جمهوری اسلامی نه تنها باعث ارعاب روستائیان شجاع نمی گردد بلکه این اقدام غاصبانه و تعرض طلبانه باعث آن می گردد تا آنان از پیر و جوان و کودک یکدل و متحد در مقابل آنان بایستند. در نتیجه دخالت ژاندارمری حکومت اسلامی و ضرب و شتم مردم روستا تعدادی نیز زخمی می گردند.

حوادث اوقلی دفه و تهاجم گستاخانه زمینخواران غیر بومی نه تنها حادثه نوینی در تاریخ ترکمنصحرا نیست ، بلکه تا مادامی که حکومت های استبدادی و غیر دموکراتیکی چون جمهوری اسلامی باقی است حادثه آخرین نیز نخواهد بود. روستائیان ترکمنصحرا که در جریان فعالیت های کانون فرهنگی و سیاسی خلق ترکمن و ستاد مرکزی شوراهای ترکمنصحرا تا حدی توانسته بودند با ایجاد شوراهای دهقانی به اداره زمینهای کشاورزی و مراتع دامی خود بپردازند بعد از تهاجم ارتش و پاسداران حکومتی و نابودی این دو ارگان مردمی نیز مدتها توانسته بودند تا از دستاوردهای آن دوران بهره برداری بنمایند. حکومت اسلامی نیز که عوامفریبانه خود را حامی محرومین و فقرا معرفی نموده بود مدتها جرات پس گرفتن این زمینها را نداشته است ولی دائما بر این تلاش بوده است تا به تضعیف شوراهای دهقانی پرداخته و وضعیت را به حالت سابق برگرداند.

کوچاندن بیشتر زابلی ها به منطقه و دادن امکانات ویژه به غیر بومی ها همانند مازندرانی ها و شاهرودی ها از جمله سیاست های خزنده حکومت اسلامی می باشد تا بدین طریق اهالی ترکمن را در سرزمین خود به اقلیت تبدیل بنماید نوع سیاستی که تمامی حکومت های استبدادی و غیردمکرات نیز دنبال می نمایند.
تقسیم ترکمنصحرا و بوجود آوردن استانی به نام گلستان به مرکزیت گرگان یکی از نمونه سیاست های هویت زدایانه حکومت می باشد. تعویض نام های تاریخی شهرها و روستاهای ترکمن نشین و انتخاب نامهای فارسی نیز از دیگر شیوه های تضییق حقوق مردم ترکمن توسط حکومت اسلامی می باشد که بدون در نظر گرفتن اعتراضات مردم منطقه پیش برده می شود.

سیاست های پنهان و آشکار هویت زدایانه حکومت اسلامی به شیوه دوران پهلوی در شهرهای بزرگتر بمراتب مرسوم تر بوده است به طوریکه اکنون در شهرهای گنبد و بندر ترکمن و حتی آق قلا و گمیشان تعداد قابل توجهی از مهمانان ناخوانده غیر ترکمن نه تنها صاحب ملک و مسکن گردیده اند ، بلکه با تصاحب شغل های درجه اول و کلیدی بر اکثریت ترکمن این شهرها حکومت هم می نمایند.

در عرصه اقتصاد و بازار نیز تعداد سرمایه داران و ملاکین متمول غیر ترکمن بمراتب افزایش یافته است و در مقایسه عمومی نیز درصد فقیران و بی چیزان ترکمن از غیر بومی ها بیشتر می باشد. وقتی نهادهای تصمیم گیرنده از خود مردم منطقه نباشد و وقتی حکومتی حامی زورگویان باشد نبایستی هم انتظار دیگری را داشت.
دست درازی به مراتع دامی روستاییان اوقلی دفه که در نزدیکی رودخانه اترک قرار دارد حتی در زمان حکومت ظالم پهلوی چندان مورد توجه زمین خواران غاصب غیر بومی قرار نگرفته است و به جرات می توان گفت که حتی مهاجرین زابلی نیز علاقه ای برای اسکان در این مناطق را نداشته اند و اما بنا بر سیاست های ضد ملیت های حکومت اسلامی فعلی بسیاری از زمینهای این مناطق به زمینخواران استانهای همجوار واگذار گردیده است.

اکنون آب دو رودخانه ترکمنصحرا یعنی اترک و گرگان به جای سیراب کردن محصولات کشاورزی بومیان ترکمن به مصرف دریاچه های مصنوعی این نوکیسه های دولتی فرو می ریزد! حادثه روستای اوقلی دفه این
راز را بر ملا می سازد که جملگی سردمداران حکومت اسلامی در مقابل اقلیت های ملی سیاست واحدی را تعقیب می نمایند. سیاستی که اساس آن بر هویت زدایی و محو اقلیت های قومی و مذهبی استوار می باشد. و گرنه آنطور که مردم این روستا اذعان داشته اند چه دلیلی وجود داشته تا امتیازاتی همانند پرورش ماهی و یا دیگر پروژه های تولیدی در این مناطق در درجه اول به اهالی بومی واگذار نگردد؟!

بر خلاف وعده های دروغین رئیس جمهور جدید حکومت اسلامی ( احمدی نژاد) که در جریان رای گیری ها خود را حامی محرومین و ضعیفان اعلام نموده بود سیاست های ضد قومی و ضد محرومین حکومت اسلامی کماکان ادامه دارد و مناطق ملی مانند خوزستان، بلوچستان، کردستان و ترکمنصحرا مورد آماج و حمله کارگزاران آنان قرار گرفته است. بنا بر این مردم ستمدیده ترکمن از یک طرف چاره ای غیر از مقاومت در مقابل زورگویی ها را ندارند و از طرف دیگر نیز می بایستی در مقابله با ترفندهای ضد ملی حکومت با هوشیاری عمل بنمایند.

مراد قره جه