سود و زیان این بحران

چند ماه پیش بسیاری پیش بینی می کردند که تا قبل از تابستان 85 ایران مورد تحریم های سازمان ملل و یا حمله نظامی ایالات متحده آمریکا قرار خواهد گرفت. اکنون شاهد آن هستیم که چنین نشده است و در چشم انداز نزدیک هم حداقل حمله نظامی در کار نخواهد بود. تقریبا هر روزه در مورد دو احتمال جنگ یا سازش مطالب گوناگونی منتشر می شود. روشن است که ایالات متحده برای تقویت نفوذ خود در منطقه حساس خاورمیانه رژیم ملاها را به مرگ ( تغییر نظام) گرفته است که آن را به تب (تغییر رفتار) وادار نماید. و از طرف مقابل رژیم ملاها که برای بقا خود حاضر است که به هر معامله ای دست بزند به مرگ (دستیابی به سلاح هسته ای) گرفته است که به تب (سازش به هر قیمتی به شرط تضمین بقا) راضی کند. غرض از این نوشته اما نه بررسی احتمال های یاد شده بلکه پرداختن به بحران اتمی موجود رژیم جمهوری اسلامی است که همجنان ادامه دارد. بحرانی که گاهی کمتر مورد توجه قرار می گیرد و عوارض آن برای مردم ایران و سودش برای رژیم و کشورهای خارجی است.

در پناه گرد و غبار ناشی از این بحران هم هیات حاکمه ایران وهم کشورهای ذینفع خارجی درتلاش هستند که بیشترین بهره ها را ببرند. از این رو هم به میزان معینی طولانی تر شدن روند حل مسائل ابدا مایه نگرانی این بازیگران صحنه نیست.

هیات حاکمه ایران با وانمود کردن مسئله اتمی به عنوان امر ملی و حیثیتی کردن آن برای سوء استفاده از ذهنیت ملی گرایانه مردم جهت حفظ قدرت خود و فرار از پاسخ گوئی به موارد نقض حقوق بشر و قواعد دموکراتیک تبلیغات گسترده انجام میدهد و مردم کشورمان را اسیر ماجراجوئی های خود نموده است.

حکومت جمهوری اسلامی که به قول بسیاری برای بقای خود احتیاج به بحران دارد و حتی بحران سازی می کند به بهانه حضور دشمن خارجی در پشت دروازه های کشورضمن تلاش پشت پرده برای گرفتن تضمین بقا خود، در داخل هر گونه خواست حق طلبانه اقشار مختلف مردم و نهادهای مدنی را به طور گسترده سرکوب می کند:

ـ حرکت صنفی کارگران شرکت واحد در تهران به وحشیانه ترین شکلی سرکوب و تعداد زیادی از فعالین سندیکای شرکت واحد دستگیر شدند و منصور اسانلو از مسئولین سندیکا هنوز در زندان بسر می برد.

ـ تجمع مسالمت آمیز زنان آزاده کشورمان برای اعتراض به قوانین تبعیض آمیز حکومت اسلامی مورد سرکوب شدید واقع گردید و بسیاری از شرکت کنندگان در این تظاهرات دستگیر شدند و علی اکبر موسوی خوئینی از فعالین سیاسی و نماینده سابق مجلس هنوز در بازداشت به سر می برد.

ـ دانشگاه ها به جولانگاه ملایان و میرزایان بله قربان گو تبدیل شده است. دانشجویان آزاده و رادیکال و استادان دگراندیش مورد تضییق و فشار قرار می گیرند و انجمن های دانشجوئی غیر مطیع را منحل می کنند .از جمله دانشجویان یاشار قاجار و عابد توانچه که در اعتراض به پادگانی کردن جو دانشگاه ها دستگیر شدند همچنان در بازداشت بسر می برند. رامین جهانبگلو استاد دگراندیش دانشگاه علیرغم اعتراضات گسترده جهانی هنوز به اتهامات واهی در زندان بسر می برد.

ـ جنبش های حق طلبانه ملیت های کشورمان مورد سرکوب شدید قرار می گیرد و بسیاری از فعالین جنبش های ملی به زندان افکنده شده اند.

ـ جو پلیسی و شرایط عقب مانده حاکم بر کشور سبب پناه بردن مغزهای مستقل و آزاده به خارج کشور می گردد وجامعه ما از نیرو و انرژی خلاقشان محروم می گردد.

رژیم ایدئولوژیک حاکم بر ایران حالا که امکان بازتولید نیروهای ایدئولوژیک پشتیبان خود را به میزان زیادی از دست داده است روش مزدور سازی را به کار می گیرد. صرف مبالغ هنگفت برای سازماندهی نیروهای چماقدار و باز گذاشتن دست سپاه پاسداران در فعالیت های بی در و پیکر اقتصادی که در همین هفته های اخیر قراردادهائی به میزان هفت میلیارد دلار با دولت منعقد نمود از جمله چنین اقداماتی است.

به موازات سرکوب و تبعیض های گوناگون در داخل همان گونه که خصلت این گونه رژیم های استبدادی است در آشکار و نهان با حراج دارائی های مملکت تلاش دارد به عمر ننگین خود بیفزاید. پرداخت پنجاه میلیون دلار به گروه تروریستی حماس یک نمونه کوچک است.

از سوی دیگر بحران اتمی ایران منبعی شده است برای سودهای سرشارکشورها، شرکت ها و موسسات خارجی به خصوص شرکت های نفتی و اسلحه سازی از قبال کشور ما و سایر کشورهای خاورمیانه. همانگونه که در جریان جنگ هشت ساله با عراق بود سودهای هنگفتی به جیب می زنند.

فروش سلاح های آمریکایی از 10.6 میلیارد دلار در سال 2004 به 13 میلیارد دلار در سال 2005 افزایش یافته است. ویا به گفته رادیو صدای آلمان از قول مقامات امنیتی آلمان در همان حال که این همه سر و صدا وکشمکش حول مسئله اتمی ایران ادامه دارد نزدیک به 100 شرکت آلمانی اسلحه غیر قانونی به ایران صادر می کنند.

برنده اصلی افزایش قیمت نفت هم بی تردید شرکت های بزرگ نفتی جهان هستند که سودهای چندین 100 میلیارد دلاری نصیبشان شده است.

کشورهای اروپائی، روسیه و چین که با آمریکا تضاد منافع دارند از این وضعیت بحرانی سوء استفاده نموده و در قبای حمایت از رژیم اسلامی با بستن قراردادهای نابرابر با آن سودهای کلانی را نصیب خود می سازند.

با این اوصاف روشن است که ادامه بحران اتمی ایران زیانش متوجه مردم وسودش ازآن حکومتگران و بازیگران خارجی است. همان گونه که در مورد عراق شاهد بودیم حل مسئله اتمی حکومت جمهوری اسلامی نیز می تواند یک روند طولانی مدت را در بر بگیرد.

8 تیر 1385
حکیم م.