چند سوال اساسی در مورد انتخابات ریاست جمهوری در ایران

- انتخابات، یعنی تقابل و رویارویی آزادانه و مسالمت آمیز ِ عقاید و اندیشه های گوناگون در یک کشور. آیا حکومت فعلی، چنین شرایطی را ایجاد نموده است؟ آیا اساسا به مخالفین سیاسی و عقیدتی خود ارزش و بهایی قائل می باشد؟
- شورای نگهبان که صلاحیت کاندیداها را تایید می نماید، بر اساس کدام ضابطه 4 نفر را از دهها کاندیدای دیگر، تفکیک می نماید

- آیا امام، که از اختیارات مطلقه برخوردار است، می تواند در امر انتخابات بی طرفانه عمل بنماید؟

-آیا نامزدهای انتخاباتی حتی بعد از تاییدیه شورای نگهبان، از امکانات تبلیغاتی یکسانی برخوردار می باشند؟

-زنان که نیمی از جمعیت یک مملکت را تشکیل می دهند، حق کاندیدا شدن را در نظام ولایت فقیه دارند؟

-با توجه به عدم حضور ارگان های بین المللی و نهادهای سازمان ملل، آیا تضمینی برای دقیق بودن آرای شمرده شده وجود دارد؟

-در کشوری که همیشه قوانین اساسی آن بر روی کاغذ می ماند و هرگز پیاده و اجرا نمی گردد، آیا می توان به صرف قسم خوردن کاندیداهای آن به اجرا شدن این قوانین، به پای صندوق ها رفت و به آنان رای داد؟

-در کشوری که یک سنی مسلمان حق کاندید شدن را ندارد و کاندیداهای واجد شرایط موجود، با سکوت خود به استمرار این باطل رضایت می دهند، دلیلی برای شرکت در انتخابات وجود دارد؟

-در مملکتی که بیش از نیمی از جمعیت آنرا ملیت هایی تشکیل می دهند که فاقد امکانات آموزشی و فرهنگی و ارتباط جمعی بزبان مادری خود می باشند و ابتدائی ترین حقوق ملی، مدنی و فرهنگی آنان، مستمرا پایمال می گردد، با چه امیدی باید در انتخابات شرکت بنمایند؟

-آیا اساسا، انتخابات در نظامی که شیوه حکومت داری را، از لابلای کتاب ها و رساله ها و نسخه های قدیمی، جستجو می نماید، آراء مردم، تاثیری در تغییر سرنوشت آنان خواهد داشت؟

هموطن! اگر جوابی به این سوالات داشته باشی، بفرما و رای و اعتبار خودت را به صندوق جمهوری اسلامی بیانداز.
م. ق 19 خرداد ماه 1388