ساپار مئراد نیازوف رئیس جمهور ترکمنستان درگذشت

بنا به گزارش برخی خبرگزاری ها، از جمله خبرگزاری فرانسه و آسوشیتدپرس، سحرگاه امروز پنجشنبه ساپار مئراد نیازوف پرزیدنت جمهوری ترکمنستان درگذشته است. فقدان ساپار مئراد نیازوف که با ارائه کیش شخصیت بی نظیر خود، به تنهایی بر ترکمنستان حکومت می نمود، هم می تواند فاجعه آمیز باشد و هم به جای خود، باعث تحولات مثبتی در این جمهوری گردد، فاجعه موقعی خواهد بود که اطرافیان ایشان بخواهند با همان شیوه قبلی دیکتاتوری در ترکمنستان حکومت بنمایند. هر چند نیازوف از مدتها پیش از ناراحتی های قلبی جدی رنج می برد ولی هیچ وقت تلاش ننمود که فرد و یا اکیپ جانشین شونده ای را در این جمهوری معرفی بنماید. ظاهرا بر طبق قانون اساسی ترکمنستان رئیس مجلس از این حق برخوردار است، ولی اخباری که بلافاصله بعد از درج اخبار مربوط به مرگ ایشان منتشر گردیده، حکایت از آن دارد که کسان دیگری صحنه گردان شده اند و کسانی چون وزیر دفاع نیازوف این نقش را بازی خواهد نمود. البته فعلا زود است که در مورد سیر تحولات سیاسی در این جمهوری صحبت شود
نیازوف بودجه های این کشور را صرف ساختن بنا ها و مناره ها و مساجد و معابر عمومی نمود و کمتر توجهی به زندگی و معیشت مردم عادی داشت. اکنون و بعد از مرگ ایشان انبوهی از بدبختی ها نصیب مردم ترکمنستان گردیده است و اگر جانشینان ایشان واقعا بخواهند این جمهوری را از فلاکت های قبلی نجات بدهند، راهی غیر از واگذار کردن حقوق مردم به خود آنها را ندارند. مردم ترکمنستان تنها از طریق دوری از سیستم حکومت دیکتاتوری و ارتباط فعالانه با دنیای آزاد می توانند به سوی رشد و ترقی حرکت بنمایند
در تحولات آینده جمهوری ترکمنستان، کشورهای همسایه، بویژه روسیه و ایران نیز بی تفاوت نخواهند بود و برای تاثیر گزاری در آن تلاش خواهند نمود. بنا به این دلیل و با توجه به ضعیف بودن اپوزوسیون داخلی، به نظر نمی آید که در کوتاه مدت، تحولات در مسیری دموکراتیک سیر نماید. با توجه به حساسی زمان، اگر اوضاع فعلی به سوی هرج ومرج و دخالت کشورهای مستبد همسایه کشیده نشود، می بایستی بسیارخوشحال بود
ترکمنها از هر قشر و طبقه و از هر طایفه و تبار و مسلک و در هر جای دنیا نمی توانند در مقابل تحولات در جمهوری ترکمنستان بی تفاوت باشند. بنا بر این، دعوت مردم ترکمنستان به حواس جمعی، جلوگیری از هر نوع تلاش های تفرقه افکنانه و تقابل آمیز، حداقل وظیفه ای است که همه روشنفکران ترکمن خواهند داشت. تنها لعنت کردن نیازوف دردی را دوا نمی کند و اگر گوش ها و چشم ها باز نباشد، چه بسا می تواند فاجعه تاریخی غیر قابل قابل جبرانی بر ترکمنان تحمیل گردد

ت.آتابای 21 دسامبر 2006