بخشی ازمصاحبه‌ی تازه‌ ی یک چهره‌ی شاخص نئوکنسرواتیو‌های آمریکا و رئیس گروه مشاوران مک‌کین .
-------------------------------------------------------------------------- --- …
سوال: مک‌کین اشاراتی داشته‌ مبنی بر اینکه می‌خواهد روسیه را ازگروه هشت کشور صنعتی اخراج کند.
پاسخ: این کار عملاً در دست انجام است. چه بعد از بحران گرجستان و چه پس از بحران مالی اخیر رهبران کشورهای اصلی جهان بدون روسیه با هم به مذاکره و گفتگو نشسته‌اند. ایده‌ی «اتحادیه‌ی دمکراسی‌ها» که مک‌کین از آن دفاع می‌کند جایگزینی برای سازمان ملل نیست، بلکه تصمیمات مکمل آن می‌گیرد. من خیلی هوادار آن هستم که شورای امنیت گسترش یابد و ژاپن و هند و برزیل و آلمان را هم دربرگیرد. ولی خوب می‌بینیم که وتوی چین و روسیه مانع این کار است.

به این ترتیب، آیا شما دیگر اسلام‌گرایی را خطری جدی محسوب نمی‌کنید؟
به باور من، ایده‌ی یک اسلام رادیکال در حال از دست‌دادن جذابیت‌ها و کشش‌های خود است، ولی شوربختانه ریسک‌ها و تهدیدهای تروریسم همچنان دارای ابعاد بزرگی هستند.

درکتاب جدیدتان شما با یقین و اطمینان کامل این ارزیابی را ارائه می‌دهید که کشورهای اصلی جهان بسان قرن نوزدهم، با الهام از ایده‌های ملی‌گرایانه، مجدداً به جنگ قدرت وارد می‌شوند. ولی آیا یک تفاوت دوران ما با قرن نوزدهم این نیست که این کشورها چنان به لحاظ اقتصادی به هم وابسته و پیوسته شده‌اند که خروج از این وابستگی و پیوستگی ناممکن است؟
به رغم بحران مالی اخیر من همچنان بر این عقیده‌ام که چالش‌ میان قدرتهای بزرگ کماکان به طور عمده ناشی از رقابتهای ژئوپلتیک است وبه ندرت به انگیزه‌ها و منافع اقتصادی برمی‌گردد.

یکی از بزرگترین دشواری‌های رئیس‌جمهور جدید آمریکا این است که چگونه می‌توان ایران را از تبدیل‌شدن به یک قدرت اتمی بازداشت. آیا شما به مک‌کین مشاوره خواهید داد که با پیشنهاداتی جامع به سراغ زمامداران ایران برود، یا به او توصیه خواهید کرد که اگر ایران غنی سازی اورانیوم را متوقف نکرد، تاسیسات اتمی‌ این کشور را بمباران کند؟
به باور من، گزینه‌ نظامی همچنان باید روی میز بماند. ولی یک حمله‌ی نظامی شدیداً با خطرها و تهدیدهایی همراه است. باور من این نیست که ایرانی‌ها به پیشنهاداتی جامعتر از پیشنهادهای کنونی واکنش مثبتی نشان بدهند. از این رو من تنها راه را تشدید تحریم‌ها در همراهی با تهدید ایران به انجام اقدامات سخت‌تر می‌دانم.

ولی آِیا پس از سپری‌شدن دوره‌ی جنگ‌های پیش‌گیرانه‌ی بوش، عصر راه‌حل‌های مبتنی بر مذاکره فرانرسیده است؟
شما می‌توانید مطمئن باشید که اوباما نیز پیشنهادمذاکره‌ی خودبه ایران را باتحریمهای سخت‌ علیه این کشورتلفیق خواهدکرد.
‌
بخشی بود ازمصاحبه‌ی تازه‌ی رابرت کاگان، چهره‌ی شاخص نئوکنسرواتیو‌های آمریکا و رئیس گروه مشاوران مک‌کین در زمینه‌ی سیاست خارجی.

همانطور که او توضیح‌ داده سیاست مک‌کین در قبال پرونده‌ی هسته‌ای ایران، کم وبیش ادامه‌ی سیاست کنونی دولت بوش است. در مورد اوباما اما این گمانه و ارزیابی وجود دارد که ایده‌ی «مذاکرات بی قید و شرط» با ایران با اقدامات سخت‌گیرانه‌ی‌ علیه این کشور توام است که بمباران وسیع ایران و غیرمسلح کردن این کشور و ایجاد وضعیتی مشابه عراق بعد از ۱۹۹۱ در مورد آن هم جزیی از این سناریو هستند.

هفته‌ی پیش واشنگتن‌پست درمقاله‌ای از یک سند ۱۱۷ صفحه‌ای خبر داد با عنوان
Meeting the Challenge – U.S. Policy toward Iranian Nuclear Development

http://www.bipartisanpolicy.org/ht/a/GetDocumentAction/i/8448

که حاوی مجموعه پیشنهادهایی است به رئیس جمهوری جدید آمریکا درباره‌ی رویکرد بعدی درقبال پرونده‌ءهسته‌ای ایران.

مذاکره‌ی‌ توام با خواسته‌های ( و نه شرط و شروط‌های اولیه) سفت و سخت، محاصره‌ی دریایی، قطع واردات بنزین، قطع صادارات نفت، بمباران وسیع ایران وخلع سلاح و کنترل کامل نظامی این کشور که تا سال‌های سال آن را به لحاظ نظامی در موقعیتی ضعیف قرار دهد، از جمله‌ راه‌کارهای مطرح دراین سند هستند..

گرچه مایکل روبین، چهره‌ی شاخص نئوکنزرواتیوهای آمریکا طراح اصلی این سند است، ولی نکته حائز اهمیت وجود نام دنیس رس در میان امضاکنندگان آن است. رس از چهره‌های قدر سیاست خارجی آمریکاست که هم اکنون ریاست انستیوی سیاست خاورنزدیک در واشنگتن را به عهده دارد، انستیویی که به بزرگترین لابی اسرائیل درآمریکا، یعنی آیپک ( کمیته‌ی روابط عمومی آمریکا و اسرائیل) نزدیک است. رس در در دوره‌ی اول زمامداری کلینتون از مشاوران ارشد او در مسائل خاورمیانه و ایران بود وهم اینک هم از مشاوران برجسته اوباما درمسائل این منطقه است ومی‌کوشد که گروه‌های یهودی آمریکا را به حمایت از وی برانگیزد.

هنوز نه اوباما ونه مک‌کین نسبت به این سند واکنشی نشان نداده‌اند، ولی می‌تواند مبنای کاری برای هر دو نفر در صورت رسیدن به قدرت باشد. برخی از مولفه‌های این سند (قطع واردات بنزین به ایران و ...) قبلاً درمصاحبه‌های مک‌کین مورد حمایت او واقع شده.

اگر حدس و گمان‌ها درباره‌ی نقش رس درترکیب آتی دولت اوباما درست ازکار بیاید، چه بسا که این سند، یا بخش‌هایی از آن، راهنمای این دولت هم در برخورد با ایران قرار گیرد. بخش‌هایی از سند نگران‌کننده‌تر از آن است که بشود از اجرای احتمالی آن وضرر و زیانی که به بار می‌آورد به آسانی گذشت. البته نباید آن را پروژه‌ای قطعی به حساب آورد و درمختصات سیاسی و اقتصادی کنونی جهان اجرایش را امری آسان تصور کرد، ولی نادیده‌گرفتنش هم نادرست است. آیا جمهوری اسلامی با تشخیص موقعیت وبا استفاده از فرصت‌های همچنان موجود بهترین راهکارها را برای بستن پرونده‌ی هسته‌ای انتخاب خواهد کرد؟ به ویژه که همین حالا هم خبرها از تشدید تاثیر تحریم‌ها براقتصاد ایران وسکته و وقفه‌های بیشتر در روابط تجاری وبانکی ایران و امارات در ظرف‌ هفته‌های اخیر حکایت دارد. در این رابطه یک مطلب از یک منبع:

http://sarmayeh.net/ShowNews.php?20519