گذری کوتاه در باره انتخابات چهارمین دوره مجلس ترکمنستان و اهمیت آن برای ترکمنان

برای برگزاری انتخابات مجلس ترکمنستان زمان چندانی باقی نمانده است و قرار است 2.5 میلیون نفر از شهروندان ترکمنستانی، برای انتخاب کردن کاندیداهای حاظر که به گفته ناظران خارجی 288 نفر و 90 درصد آنان به تنها حزب قانونی یعنی حزب دموکرات ترکمنستان تعلق دارد، شرکت بنمایند.
برخی از خبرگزاری های کشورهای خارجی، هر کدام به تبع ملاحظات سیاسی و یا حقوقی و یا منفعتی خویش، به تفسیر آن پرداخته اند. کشورهای اروپایی که عادت دارند با فرستادن هیئتی بازرس کننده، روند دمکراسی در کشورهای تازه استقلال یافته را تحت نظر داشته باشند، به دلیل عدم استقبال مقامات ترکمنستان از این هیئت، با نومیدی و نگرانی نظاره گر حوادث گردیده اند.
شکی نیست که بعد از فوت رئیس جمهور مادام العمر ترکمنستان یعنی ساپارمراد نیازوف، جانشین ایشان بردی مامدف، بسیاری از مناسبات غلط آن دوران را که متاثر از آثار و بقایای کیش شخصیتی نیازوف بوده است، از بین برده است. یکی از اقدامات مثبت پرزیدنت جدید، حذف مجلس مصلحت ترکمنستان می باشد. این مجلس با 2500 نماینده که جملگی مورد تایید نیازوف بوده است، بسان مجلس خبرگان جمهوری اسلامی عمل می کرده و اهرمی بوده است در دست دیکتاتور نیازوف.
اقدامات پرزیدنت جدید در طی این دو سال در گزارشات ناظران بین المللی نیز انعکاس یافته است اما از آنجایی که بنیه اصلی و ستون فقرات سیستم حکومتی در ترکمنستان غیر دمکراتیک می باشد و به شکل تک حزبی اداره شده و اختیارات مطلقه به رئیس جمهور داده شده است، ار دید آنان کشوری دموکراتیک تلقی نمی گردد. اجازه فعالیت داده نشدن به اپوزوسیون سیاسی این جمهوری، برچیده نشدن مجسمه غول پیکر دیکتاتور نیازوف، درست در مرکز آشقابات، مواردی است که بزعم آنان، مغایرت جدی با آزادی طلبی دارد.

تحولات در ترکمنستان، همیشه برای ترکمنهای ایران دارای اهمیت ویژه بوده است. تکامل زبان و ادبیات و آثار هنری و فولکولوریک ترکمنها در سطح وسیعی مدیون اقدامات بشردوستانه برخی از رهبران سیاسی و نویسندگان و تاریخنگاران این جمهوری بوده است. بزرگ مردانی که برای استقلال و سرافرازی ترکمنها از جان خود نیز مایه گذاشته است. ملت ترکمن هرگز فداکاری های سردارانی چون آتابایف و آیتاکف و دریایف و باتیرف و این اواخر مرحوم عبدی قولیف را فراموش نخواهند کرد.
تحولات در جمهوری ترکمنستان و دمکراتیک تر شدن سیستم حکومتی در آن، بدون شک تاثیرات فراوانی در سرنوشت ترکمنها خواهد داشت. ترکمنهایی که با بیش از 1.5 میلیون جمعیت، نه رسما به نام خود سرزمینی را صاحب می باشند و نه سهمی را در قدرت سیاسی ایران دارند. تمامی حربه های حکومت گران در جهت نابودی آنان می باشد

نهادی شدن حکومت های دمکراتیک در جمهوری های حاشیه دریای خزر در آینده ای نه چندان دور به نفع تمامی ملت های همسایه خواهد بود و ضربه ای خواهد بود بر پیکر سیستم های حکومتی از نوع ولایت فقیه در ایران و یا قبیله سالار در کشورهای مجاور. بدون شک حکومت ستمگر در روسیه که بیش از یک قرن منابع نفتی و گازی و معدنی کشورهای حاشیه دریای خزر را غارت نموده است، در کنار حکومت ولایت فقیه در ایران، که سر ستیز با نهادها و روشهای حکومتی دمکراتیک – انسانی دارد، به اشکال مختلف در روند دمکراسی در این جمهوری ها سنگ اندازی خواهند نمود و برای دور شدن این کشورها از مناسبات دمکراتیک تلاش خواهند نمود.

ت. آتابای 14 دسامبر 2008