بیانیه انجمن صنفی معلمان کردستان / حمایت از فرزاد کمانگر و اعلام تجمعات اعتراضی

به نام خداوند جان و خرد
معلمان آگاه و بزرگوار استان كردستان؛
دستانتان تواناتر از هميشه، قلب‌هايتان گرم از شور ياددادن و انديشه‌هايتان تابناك از آفتاب حقيقت
همراهي شما همكاران ارجمند با حركات اعتراضي معلمان سراسر كشور در اسفند 1385 و بهار 1386 نشان از اراده شما براي خلق حماسه‌اي ديگر از حق‌طلبي بود. درود بر شما همراهان كه زمزمه‌هاي «نمي‌توانيم» و «نمي‌گذارند» خللي در اراده استوارتان براي مطالبه حق ايجاد نكرد و با شكستن سكوت كاذب، فرياد اعتراض خويش را به گوش همگان رسانديد
ما طي سال‌ها با نجابت و قانون‌مداري با مقامات اداري و دولتي بسياري به گفتگو نشستيم و حقوق، جايگاه و شأن به يغما رفته خويش را طلب كرديم، اما مقامات مسئولي كه فكر مي‌كرديم «مسئول» فرهنگ و نگران آموزش و پرورش اين ملك هستند تنها «مقام» بودند و ديگر هيچ. در اين سال‌ها وعده‌هاي بسيار شنيديم و اميدهاي دو چندان بستيم، اما از جانب قدرت پاسخي جز انكار نگرفتيم. البته به تواني در خود كه از آن غافل بوديم و اتحاد و همبستگي فرهنگ‌سازي كه از اراده‌ي ما حاصل مي‌شد پي برديم. ما بهتر و بيشتر از پيش به حقانيت مطالباتمان و به نتيجه‌ي روشني كه از طلب آنها حاصل خواهد شد ايمان آورده‌ايم و جز اين نيز نخواهد شد چرا كه اراده خداوند بر تحقق حق و عدالت در جهان قرار گرفته است
فرهنگيان ارجمند؛
اينك و در آستانه‌ي روز معلم، ضمن گراميداشت ياد معلم شهيد «دكتر خانعلي» كه جانش را بر سر آرمان معلميش نهاد و با اميد اين كه ديگر هيچگاه هزينه مبارزات صنفي چنان بالا نرود كه براي تحقق آرمانهايمان به نهادن جان بر سر دست نياز باشد، به اختصار نكات چندي را يادآور مي‌شويم
مسئولان هم‌چون روال ساليان اخير، نمايش تلخ و كسالت‌آور «پرداخت مطالبات ميلياردي فرهنگيان» را به راه انداخته‌اند. ظاهراً سياست «از اين ستون تا آن ستون فرج است» به سياست حاكم در حوزه‌ي آموزش و پرورش بدل شده است و توهم اين كه «دروغ تا بزرگتر، باور آن آسانتر»، موجب شده است هر سال با نزديك شدن به هفته معلم، بازار وعده وعيدهاي ميلياردي گرم شود. چنين سياستي نه تنها به بلندتر شدن ديوار بي‌اعتمادي ميان معلمان و مسئولان دامن مي‌زند، بلكه با توجه به تكراري بودن آن، اعتبار خويش را نزد ساير اقشار مردم نيز از دست داده است. مردم نيز اينك همچون معلمان مي‌پرسند اگر اين وعده‌ها حقيقت دارد چرا اين چاه «ويل» هيچگاه پر نمي‌شود؟ صرف‌نظر از اين كه مطالبات جامعه معلمي كشور به مطالبات مادي و ريالي ختم نمي‌شود و تشكلهاي صنفي بارها و بارها در بيانيه‌ها و تجمعات خويش اهم خواسته‌هاي صنفي خود را بيان داشته‌اند، ضرورت دارد همكاران ارجمند به آگاه سازي ساير اقشار در خصوص مطالبات جامعه فرهنگيان همت گماشته و مانع از تفرقي گردند كه ديگراني آروزيش را دارند.ما معلمان استان كردستان نيز همچون ساير معلمان كشور معتقديم كه در كشوري با امكانات بسيار و سرمايه‌هاي ملي هنگفت، نگاه به آموزش و پرورش همچون اولويت اول، اختصاص بودجه‌اي متناسب را مي‌طلبد كه در واقع سرمايه‌گذاري بلند مدت ملي و اجتماعي است و نتايج مثبت آن در توسعه پايدار اين مرز و بوم خود را مي‌نماياند. اين‌كه حقوق و مزاياي ما تناسبي با خدمت و رسالت ما در جامعه ندارد حقيقتي آشكار است كه محصول آن پرداختن معلمان به مشاغل غيرتخصصي و عدم اهتمام آنان به امر آموزش و در نتيجه بازتوليد دور باطل توسعه‌نيافتگي در كشور است. لذا اگر اولين و رساترين صداي اعتراضي فرهنگيان مربوط به مشكلات اقتصادي و تنگناهاي معيشتي آنان است، ناشي از اين واقعيت است كه قدم اول براي حفظ و ارتقاي شأن معلم در جامعه، پرداختن فارغ از دغدغه و نگراني معيشتي و اقتصادي معلمان به امر آموزش و تدريس است. در كشوري كه ميانگين بازده مفيد كاركنان دولت در روز براساس آمار رسمي تنها 54 دقيقه است، معلمان با حداقل با 4 روز كار در هفته، دست‌كم روزانه 200 دقيقه تدريس كرده و بازده مفيد دارند كه با ميزان فعاليت ساير كاركنان قابل قياس نيست. طنز تلخ اين كه در چنين شرايطي حقوق معلمان را متناسب با ميزان كار آنان اعلام مي‌كنند كه علتي نمي‌تواند داشته باشد جز تجاهل‌العارف

کردستان- اردیبهشت 1387