درحاشیه گردهمایی اصلاح طلبان ترکمن

چندی پیش عده ای ازفعالان سیاسی ترکمن منتسب به جبهه دوم خرداد با شعار "شرکت در انتخابات و حمایت از دکتر معین " جلسه ای در گنبد کاوس تشکیل دادند. طی این جلسه که حدود 100 نفر در آن شرکت داشتند، در باره مسایلی نظیر انتخابات ریاست جمهوری، دمکراسی، نقش اقوام وغیره بحث کردند.
یکی از شرکت کنندگان در این جلسه به نام آقای امان محمد خوجملی اظهار داشت: " قبل از دوم خرداد جامعه بصورت بسته اداره می شد و کسی توانایی انتقاد نداشت..." مدیرمسـوول محترم نشریه صحرا نیز گفت:"طی ماههای گذشته چند نشست برگزار شده و در نهایت به توافق رسیده ایم که از نامزدی دکتر معین حمایت کنیم."
برخلاف این نظرات و ارزیابی ها که برداشتی مثبت و خوشبینانه از اصلاح طلبان حکومتی ارایه می دهد باید همیشه به خاطر داشت که اصلاح طلبان حکومتی در 8 سال گذشته هم از حمایت وسیع و گسترده مردم بویژه ترکمن ها برخورداربودند و هم دو قوه اجرایی و مقننه را بطور کامل در قدرت داشتند. ولی شوربختانه نه به خواسته ها و اراده مردم گردن نهادند، و نه از اهرم های قانونی قدرت که در اختیار داشتند استفاده کردند. این ناتوانی ها و ناکارایی ها نه به دلیل "افراد نا کارآمد"، بلکه به دلیل حاکم بودن سیستم و قوانین ضد دمکراتیک بر جامعه است.

حتی اگر بهترین فرد هم به ریاست جمهوری انتخاب گردد، باز در بهترین حالت جز یک تدارکاتچی بیش نخواهد بود .
متأسفانه قوانین حاکم، بشدت ضد دمکراتیک و تبعیض آمیز است که ترکمن ها( و یا دیگر سنی مذهبان و یا پیروان دیگر ادیان شهروند کشورکه 30%حمعیت کشورند ویا زنان که نیمی از جمعیت کشور را تشکیل میدهند) حق نامزد شدن برای انتخاب ریاست جمهوری را ندارند. در واقع طبق اصل 115 قانون اساسی ج ا کلیه شهروندان ایرانی که مذهبی غیر از مذهب رسمی کشور (شیعه) دارند، به همراه همه زنان ایرانی، شهروندان درجه دومحسوب می شوند.
در طول 8سال گذشته اصلاح طلبان حکومتی همه امکانات لازم و فرصت های مغتنم را دارا بودند که بر ضد این اصل تبعیض و توهین آمیز موضع بگیرند، اقدام نمایند. اما، چه کردند؟ اگزصادقانه داوری کنیم، هیچ کار قابل ذکری نکردند.این اصل تبعیض آمیز کماکان بر جای خود باقیست.
حتی امروز، مثلا همین آقای معین در باره این تبعیض کلمه ای گفته است؟تنها چیزی که ایشان برای جلب آرای اقلیت های قومی کشور، طی یک سخنرانی در 20 بهمن 83 اعلام نموده است که "برخی مناطق و استان ها در برگیرنده اقوام ما در زمره مناطق محروم و فقیر کشورند."و برای از بین بردن این فقر و محرومیت وعده اجرای اصول 13،15،و19 قانون اساسی را داده است. و اضافه نموده است که برای عملی نمودن شعار "ایران برای همه ایرانیان، از مدیران شایسته هممه اقوام در همه مناطق کشور و در سطح مدیران ارشد نظام استفاده کند."
واقعا ملاک را بایستی این وعده های دهن پرکن این آقای اصلاح طلب گذاشت و یا واقعیات تلخ و عریان حاکم بر ترکمن صحرا؟ ترکمن ها طی دو دوره اخیر انتخابات ریاست جمهوری از جمله اقوامی بودندکه بیشترین آراء را یه صندوق های اصلاح طلبان ریختند و بدین طریق در بقدرت رساندن آنها نقش مهمی ایفاء کردند. ولی نتیجه این حمایت بیدریغ و آکنده از امید چی شد؟ یک مشت افراد بیسواد، کم فرهنگ، عقده ای و رشوه خوار در مسند مسوولیت های منطقه گماشته شدند. افراد شایسته ترکمن به پست های درجه دوم و سوم، به پایین رانده شدند. با حیله های گوناگون اسامی ترکمنی را از مناطق و روستاهای ترکمن نشین برداشته و نام های غیر ترکمنی بر آنها نهادند.
در نزد زمامداران ج ا، اعم از اقتدارگرا و اصول گرا، محافظه کار و یا اصلاح طلب ایرانی بودن یک معنای مشخص دارد؛ و آن تمکین کردن به یکی از جناح های حکومتی و صحه گذاشتن به قوانین تبعیض آمیز آن. قوانینی که شهروندان ایرانی را بر اساس تعلقات مذهبی،جنسی،قومی و یا فکری به شهروندان درجه یک و درجه دو تقسیم بندی می کند. شهروندان درجه یک در مسایلی نظیر انتخابات ریاست جمهوری از حق انتخاب شدن و حق انتخاب کردن برخوردارند، اما شهر وندان درجه دو در بهترین حالت از حق انتخاب کردن برخوردارند.
بنابراین؛ آیا اصلاح طلبان ترکمن در حمایت از دکتر معین دچار شتابزدگی نشده اند؟
در جلسه مورد بحث آقای خوجملی همچنین گفته بود که:"تنها راه برآورده شدن خواسته قومیت های مختلف، دمکراسی در کشور است." اگر این نقطه نظر مورد توافق اصلاح طلبان ترکمن باشد، بایستی ایشان در تصمیم گیری سیاسی شان تامل بیشتری نمایند. و از حمایت های بی قید و شرط جدا پرهیز بکنند.
انتخابات یکی از راهکارهای پیشبرد دمکراسی است. مادامکه انتخابات در انحصار جناح های سیاسی حکومتی قرار داشته باشد؛ انتخاباتی نمایشی خواهد بود. انتخابات واقعی وآزاد زمانی میسر است که همه شهروندان ایرانی صرفنظر از جنسیت، قومیت، مذهب؛ اندیشه سیاسی؛ سلیقه و مسلک ومرام بطور برابر حق انتخاب شدن و انتخاب کردن داشته باشند.

اورمان